Πέθανε ο ζωγράφος Χρίστος Καράς

Αναγγέλλοντας την είδηση του θανάτου του, ο επιμελητής εκθέσεων Τάκης Μαυρωτάς έγραψε για αυτόν:

«Κυριακή του Πάσχα, ο Χρίστος Καράς, ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της αποκαλούμενης Γενιάς του ’60, μας αποχαιρέτησε για πάντα» έγραψε στην ανάρτησή του.

Συνέχισε δε, λέγοντας πως ο Χρίστος Καράς, «Με το σύνολο του έργου του, κατατάσσεται στους δημιουργούς, που έφεραν ουσιαστική τομή στην ελληνική τέχνη. Ο Καράς επίμονα αγωνιζόταν για την κατάκτηση μιας νέας εικόνας από την αρχή της καλλιτεχνικής του πορείας έως και τα 93 του χρόνια.

Η αφαίρεση, ο εξπρεσιονισμός, ο σουρεαλισμός, η νέα παραστατικότητα και η ποπ αρτ αποτέλεσαν πεδία των ατέρμονων προβληματισμών και αναζητήσεών του. Εκείνο που βασανιστικά τον απασχόλησε ήταν το απόλυτο φως .Με σωφροσύνη και οξύνοια, κατέκτησε μια ζωγραφική καθαρότητα και συνάμα μια μυστηριώδη υπόσταση.

Σ’ ένα έργο, που η ελευθερία ως ιδέα αποτελεί καθολικό γνώρισμα του εικαστικού του κόσμου, η ορατότητα του πραγματικού στο έργο του γίνεται απέραντη. Διαφύλαξε μεθοδικά το όραμά του, αποτινάσσοντας καθετί, που θα έφθειρε τη δουλειά του και θα εδραίωνε την επαναληπτικότητα του ύφους του, δίνοντας, κατ’ αυτό τον τρόπο, έκφραση στην ευαισθησία της ζωής μέσα στην απεραντοσύνη του πνεύματος.»

Η ζωή και το έργο του Χρίστου Καρά
Ο Χρίστος Καράς γεννήθηκε στα Τρίκαλα Θεσσαλίας το 1930 και φοίτησε αρχικά στην Πάντειο (1948 – 1950) ενώ ακολούθησε σπουδές στην ΑΣΚΤ της Αθήνας (1951-1955), ζωγραφική με τον Μόραλη και γλυπτική με τον Γιάννη Παππά.

Ως υπότροφος του Ι.Κ.Υ. σπούδασε φρέσκο στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού (1957 – 1960) και παρέμεινε στη Γαλλία έως το 1963, ταξιδεύοντας παράλληλα σε γειτονικές χώρες, όπως στο Βέλγιο, την Ολλανδία, την Ισπανία, την Ιταλία και τη Μ. Βρετανία.

Δέκα χρόνια αργότερα, με υποτροφία του Ιδρύματος Ford, εργάστηκε στη Νέα Υόρκη (1973 – 1975). Κατά το διάστημα αυτό επισκέφτηκε πολλές πόλεις των Ηνωμένων Πολιτειών και του Καναδά. Παρουσίασε την πρώτη του ατομική έκθεση το 1961 στην γκαλερί “Ζυγός”, ενώ ήδη από το 1952 άρχισε να παίρνει μέρος σε Πανελλήνιες εκθέσεις.

Σημαντική επίσης είναι η παρουσία του σε διεθνείς ομαδικές εκθέσεις (Γ΄ Μπιενάλε Νέων Παρίσι 1963, Ζ΄ Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας 1965, Μπιενάλε Σάο Πάολο 1967, Μπιενάλε Βενετίας 1984, Δ΄ Μπιενάλε Ευρωπαϊκής Χαρακτικής Μπάντεν – Μπάντεν 1985). Το 1963, μέσα στο πλαίσιο των προσπαθειών για την ανανέωση του καλλιτεχνικού κλίματος στην Ελλάδα, μετείχε στην ίδρυση της ομάδας “Τομή”, και το 1976 του “Συνδέσμου Καλλιτεχνών”.

Από τα πρώτα κολάζ προχώρησε σε παραστατικά έργα εξπρεσιονιστικού και σουρεαλιστικού χαρακτήρα, για να δώσει αργότερα συνθέσεις, όπου στοιχεία της αντικειμενικής πραγματικότητας αποδίδονται με ποιητική διάθεση, αξιοποιώντας παράλληλα κατακτήσεις προηγούμενων φάσεων της δουλειάς του, ενώ ιδιαίτερη βαρύτητα δίδεται στο ρόλο του σχεδίου.

Ήταν ιδρυτικό μέλος της ομάδας Τομή (1963) και του Συνδέσμου Ελλήνων Καλλιτεχνών (1976). Παρουσίασε το έργο του σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό. Συμμετείχε στη Γ΄ Μπιενάλε Νέων (Παρίσι 1963), Ζ΄ Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας (1965), Μπιενάλε του Sao Paulo (1967), στα Ευρωπάλια (Βέλγιο 1982) ενώ εκπροσώπησε την Ελλάδα στην 41η Μπιενάλε της Βενετίας (1984, μαζί με το γλύπτη Γ. Γεωργιάδη) και αναδρομικές του εκθέσεις οργανώθηαν το 1986 (Πινακοθήκη Πιερίδη), 2009-10 (Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών Ιδρύματος Λ. Μακρή, Τρίκαλα) και 2012 (Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. & Μ. Θεοχαράκη).

Το 2001, βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών για το σύνολο του έργου του ενώ το 2004 δημιούργησε τη μνημειακή σύνθεση Διαστημική Ποίηση για το Σταθμό Χαλανδρίου του αθηναϊκού Μετρό.